🦉

In het Fluisterbos woonde een kleine uil genaamd Olivier. Anders dan andere uilen, die meestal sliepen overdag, bracht Olivier zijn dagen door met staren naar de lucht, dromend van de sterren die hij 's nachts zag.

Op een bijzondere nacht zag hij een ster vallen. Zonder aarzelen spreidde hij zijn vleugels en vloog hoger dan hij ooit had gedurfd. Tot zijn verbazing kon hij de gevallen ster bereiken, die eigenlijk een klein sterrenkind bleek te zijn.

Het sterrenkind vertelde Olivier over een magische dans die alle sterren elke nacht dansten. Maar één stap van de dans was vergeten, waardoor sommige sterren soms uit de maat raakten en vielen. Olivier, die zo vaak naar de sterren had gekeken, wist precies welke beweging ontbrak.

Die nacht leerde hij alle sterren de vergeten stap, en als dank kreeg hij een geschenk: zijn veren begonnen zachtjes te gloeien in het donker. Nu kon hij zelf een beetje sterrenlicht delen met alle dieren in het bos.

Vanaf die dag wist Olivier dat geen droom te groot is als je er echt in gelooft. En elke nacht, als de sterren dansen, danst er een kleine gloeiende uil met ze mee.